تعیین کیفیت میکروبی آب یونیت های دندانپزشکی

چکیده زمینه و هدف: با توجه به احتمال بروز عفونت های خطرناک در بیماران، منابع آب یونیت های دندانپزشکی از نظر آلودگی میکروبی مورد توجه هستند. هدف از این مطالعه ارزیابی وجود میکروارگانیسم های بیماری زا در آب یونیت های دندانپزشکی شهر یاسوج بود. روش بررسی: در این مطالعه تجربی 120 نمونه آب از پوار و توربین(قبل و بعد از فلاشینگ) در 5 یونیت دندانپزشکی و دو نمونه آب شهری به عنوان کنترل گرفته شد. نمونه گیری در اولین روز هفته و وسط هفته قبل از شروع کار انجام گرفت. سپس جهت بررسی تأثیر فلاشینگ(پاشیدن آب) با انجام این عمل نمونه برداری صورت گرفت . بخشی از نمونه بر روی محیط نوترینت آگار جهت شمارش و قسمتی از نمونه ها بر روی محیط کشت ائوزین متیلن بلو و بلاد آگار کشت داده شد. شناسایی باکتری ها به وسیله تست های بیوشیمیایی انجام گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند. یافته ها: میانگین کل شمارش در اول هفته در پوار قبل از فلاشینگ و بعد از فلاشینگ به ترتیب 5360 و1040 کلنی در هر میلی لیتر بود، هم چنین این میانگین در توربین قبل از فلاشینگ 2800 و بعد از فلاشینگ1020 کلنی در هر میلی لیتر بود. میانگین کل شمارش در وسط هفته در پوار قبل از فلاشینگ3220 و بعداز فلاشینگ1772 کلنی در هر میلی لیتر بود، بیشترین میزان آلودگی در آب قبل از فلاشینگ وجود داشت. نمونه های قبل و بعد از فلاشینگ آلوده به استرپتوکوک، دیپلوکوک، باسیل گرم مثبت، مخمر، استافیلوکوکوس ،سودوموناس، پروتئوس و کلبسیلا بودند. نتیجه گیری: میزان آلودگی آب یونیت ها بالا بود و پس از فلاشینگ آلودگی کاهش یافت. بنابراین فلاشینگ همراه با استریلیزاسیون یونیت، بهترین روش برای کنترل میزان آلودگی آب یونیت دندانپزشکی است.